Gemeente-zijn in Bijbels licht.
De kerk (de gemeente) is een wonder. Ze is er omdat ze door God bijeen geroepen is. Het Woord gemeente betekent letterlijk: ecclesia, dat wil zeggen: uit de wereld geroepen om het Woord te horen. Daarom een groot wonder; niet wij nemen het initiatief, maar de Heere roept ons.
In de Bijbel lees je voor het eerst in Genesis 4:26 over het aanroepen van de naam des Heeren. Later gebeurt dat in de tabernakel en de tempel.
In het Nieuwe Testament komt de gemeente bijeen op de eerste dag van de week In Handelingen 11: 26 kunnen we lezen dat de gemeenteleden van Antiochië Christenen genoemd worden.
In het Nieuwe Testament wordt vaak gesproken over de gemeente. In de brief aan Korinthe tekent Paulus het gemeente-zijn in liefde voor elkaar, gebed en verbondenheid.
Er waren ook zonden in de gemeente, zoals hoogmoed, zedeloosheid en verdeeldheid. Dit is helaas nog steeds het beeld van de gemeente als een verzameling van zondaren.
Wij spreken vaak over onze kerk; de kerk is echter niet van ons, maar van Christus. De Kerk met hoofdletter (de ware Christgelovigen) is er vanaf Adam geweest en zal er zijn tot de wederkomst; een gemeente verkoren tot het eeuwige leven. De zichtbare gemeente bestaat uit twee soorten mensen, denk aan de wijze en dwaze meisjes; de wijze en de dwaze bouwer.
In de vroege kerk werden christenen vervolgd n tegelijkertijd waren ze een voorbeeld voor de heidenen. De vervolging van de kerk is voor velen tot zegen geweest. Een erg bekende uitdrukking is “het bloed der martelaren is het zaad van de kerk”.
De eerste christengemeente stond bekend vanwege de onderlinge liefde en verbondenheid. Later werden de gezinssituaties versterkt, zodat de gezinnen als het ware kleine kerkjes in de kerk werden.
Nu in 2012 zijn de omstandigheden heel anders. We moeten niet onderschatten hoe sterk de zuigkracht van de wereld is. Met name om onze jongeren op te slokken. Onderzoek wijst uit dat nog maar tweederde van de jongeren zich betrokken voelt bij de kerk. Velen hinken op twee gedachten. De positie van de kerk zal steeds kleiner worden in ons samenleving. De ontkerkelijking en de Islam zullen toenemen.
Dit vast te stellen heeft niet de bedoeling om bang te maken, maar wel om aan te geven hoe belangrijk het gemeente-zijn is. We hebben elkaar nodig.
Het is een opdracht voor de gemeente elkaar tot een hand en voet te zijn. Zoals het lichaam bestaat uit allerlei verschillende delen en functies; zo bestaat de gemeente uit allerlei mensen met verschillenden gaven. Hierbij kun je denken aan luisteren, iets voor iemand doen, middelen schenken, etc.
Wanneer dit in onderlinge verbondenheid en liefde, gewillig en met vreugde gebeurt, is dat een sieraad van de gemeente.
We zijn als leden van de gemeente verantwoordelijk voor elkaar. Het gaat om oog hebben voor elkaar hebben, soms merkbaar in een gesprekje, het sturen van een kaartje; openheid naar elkaar; rekening houden met elkaar.
Soms is het moeilijk om naar iemand toe te stappen, als je ziet of weet dat er zorgen zijn. Maar als iedereen zo denkt, gebeurt er niets.
Draagt elkanders lasten (Galaten 6:2) is de opdracht!
Er mag ook ruimte zijn voor de inzet van vrouwen in de gemeente; iedereen is bij de Heere gelijk, man en vrouw. Wel is het zo dat de Heere de man speciale taken geeft, waaronder het ambtelijke werk/. Vrouwen kunnen daarbij behulpzaaam zijn. In de Bijbel lezen we van vrouwen die dienend bezig-zijn tot opbouw van de gemeente. Wat drijft hen? De liefde tot de Heere. De liefde zoekt zichzelf niet. Van nature zoeken we onszelf, maar door genade mogen we dienen, tot eer van Hem en tot welzijn van de gemeente.

© Ger. Gem. Capelle aan den IJssel 2015. All Rights Reserved.