Meditaties Christus verschijning aan Zijn discipelen op Paasavond16 april 2021Meditaties“en als de deuren gesloten waren waar de discipelen vergaderd waren (…) kwam Jezus en stond in het midden” Johannes 20 vers 19b Geliefde lezer, de inhoud van deze meditatie is een bewerkte versie van een deel van de preek van 2e paasdag. Zij verplaatst ons naar de avond van de opstandingsdag van Christus. Drie zaken zijn het die dan onze aandacht vragen. De vergaderde discipelen. Wat zijn deze tien discipelen voor mensen wat hun zielenleven betreft? Allemaal mensen die door het wonder van Gods soevereine genade uit de duisternis getrokken zijn tot Gods wonderbaar licht. Mensen die door ontdekkende en ontblotende genade, in de weg van het toevallen van Gods recht, gebracht zijn tot kennis van de Zaligmaker. Lezer, weet u ook van deze dingen? Dat is immers onmisbaar nodig op reis naar de eeuwigheid. Daarbij hadden deze discipelen drie jaar met Christus mogen wandelen en Zijn onderwijs mogen genieten. Vooral de laatste weken hadden ze veel onderwijs ontvangen aangaande de noodzakelijkheid van Zijn priesterlijke arbeid, waarin zij leren moesten dat Sion alleen door recht zal verlost worden. Ze waren erachter gebracht dat met Jezus zalig worden nog iets anders is dan te leren door Jezus zalig gemaakt te worden. En toen ze die les moesten leren, zijn ze in de hof van Gethsémané als vijanden bij Hem vandaan gevlucht. Zijn er onder de lezers ook die dat met smart en schaamte verstaan? Die in de achterliggende lijdensweken geleerd hebben, niet meer te zijn dan een vijand van vrije, soevereine genade met alles wat er in het leven gebeurd is? Dat is niet aangenaam, maar wel zielsprofijtelijk. En zo zitten ze nu bij elkaar. Zon-der hoop en verwachting. Want hun lieve Zaligmaker is gestorven en daarmee is hun hoop vergaan. Mogen we het zo zeggen: deze discipelen zijn mensen die niet alleen in de stand van het genadeleven aan een einde zijn gebracht, maar zij zijn als vijanden van God waardig afgesneden te worden van hun leven. Volk van God, bent u reeds door de inwinnende liefde des Geestes op die plaats gebracht? De gesloten deuren. Ze zitten bij elkaar achter gesloten deuren. Niemand kan zomaar de zaal uitgaan of binnenkomen. Ze verwachten ook niemand. Zelfs Christus niet. Gesloten deuren, daar hebt u ons aller beeld, lezer. Door onze diepe val is de deur van ons hart gesloten voor de Heere, Zijn dienst en Zijn Woord en het is onmogelijk om uit onszelf ooit dat gesloten hart voor de Heere te openen! Veel erger, we betonen op een goddeloze of godsdienstige manier, dat we die deur ook liever voor eeuwig gesloten houden. Wat is het daarom nodig dat de Heere door genade de deur van ons hart gaat openen door de kracht van Zijn Heilige Geest. Kan dat nog? Ja, onbekeerde medereiziger, daar wijst onder andere het heilsfeit van Pasen op. Omdat Christus is opgestaan zullen er verloren, verkoren zondaren door Woord en Geest opstaan uit de doden en zullen naar Gods welbehagen gesloten harten van Adamskinderen geopend worden. Bedel dan, of de Heere dat wonder ook wil werken in uw en jouw hart. Dat kan nog. Er is wel haast bij! Gesloten deuren, dat is ook zo vaak waar na ontvangen genade in het leven van Gods Kerk. Ook hier bij de discipelen. Ze zitten achter gesloten deuren. Aan hun kant is alles onmogelijk en geëindigd in de dood. Zal er ooit verandering komen, dan kan dat alleen als de Heere er Zelf in de weg van het wonder aan te pas komt. Zo blijven Gods kinderen in alle standen van het genadeleven altijd afhankelijk van de Heere, van Zijn genadige komst en van een wonder Gods ook bij vernieuwing. En dat wonder gaat God in Christus door de Heilige Geest opnieuw verheerlijken in het leven van deze discipelen. De komende Jezus. “Kwam Jezus.” Hij kwam, terwijl de deuren gesloten waren. Maar Hij opent ze door Zijn kracht. Hij komt, eenzijdig, soeverein, op Zijn tijd. En dan gaat Hij Zijn hand tot Zijn discipelen wenden, bij wie alles naar recht geëindigd was in de dood. Dan verschijnt Hij als de opgestane Levensvorst om Zijn verworven weldaden aan hen te openbaren, te schenken en toe te passen. Dan mogen ze op grond van Zijn dood en bloedstorting ontvangen de vergeving van zonden, vrede met God en een recht op het eeuwige leven. Dan mogen ze niet alleen verstaan, maar ook ontvangen en door het geloof toeeigenen dat Hij overgeleverd is om hun zonden, maar ook opgewekt is tot hun rechtvaardigmaking. Dat is de weldaad van Pasen. Om in het verloren gaan onder Gods recht, uit de mond van God de Rechter op grond van Christus’ arbeid door de Heilige Geest te horen: Ik, Ik delg uw overtredingen uit. Zou Gods Kerk daar niet naar staan, om dát te mogen leren. Immers de wedergeboorte is hoofdzaak, maar de rechtvaardigmaking is noodzaak! En als Hij dan komt, dan gaat Hij altijd in het midden staan. Daaraan kunt u weten of Hij gekomen is in uw leven, voor het eerst of opnieuw. Want dat is de vrucht van elke geloofsoefening of weldaad die de Heere Zijn volk schenkt. Dan komt Christus in het middelpunt te staan. Daar wordt werkelijk waar niet anders te willen weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd. Dan krijgt Goddrieënig alle eer! Geliefde lezer, hebt u deze Zaligmaker in een eerlijke, Schriftuurlijke weg reeds bevindelijk leren kennen? Is Hij in het verlies van al het uwe de enige grond van uw zaligheid geworden? Als dat waar is, blijft er alleen maar verwondering over dat Hij wilde komen toen uw deuren gesloten waren en dat Hij Zelf ook in het midden ging staan. Hier, volk van God, moet u helaas zo vaak getuigen dat ú in het midden staat en uzelf bedoelt. Maar straks, als u verlost bent van uw eigen ik, zal dat Lam eeuwig staan in het midden des troons en dan zult u Hem eeuwig en volmaakt mogen grootmaken. Dat wonder schenke de Heere u, jou en mij. Ds. A. Verschuure... De hemelse Uitlegger2 april 2021MeditatiesLegde Hij hun uit. Lukas 24:27m Er zijn op deze wereld vele uitleggers op allerlei gebied. Maar van deze Uitlegger in de tekst van onze overdenking kan alleen gezegd worden dat Hij de Enige is. Deze Uitlegger is de oudste, maar die blijft ook in alle eeuwigheid. Wij kunnen ons over de uitlegging van uitleggers verbazen, die getuigenis geven van een goede kennis van zaken. Maar van deze Uitlegger moet gezegd worden dat Zijn verstand geen einde heeft. Daar Zijn verstand nooit af te meten, ver overtreft al wat wij weten. Hij heeft door de dienst van één van Zijn uitleggers laten getuigen: “De HEERE bezat Mij in beginsel Zijns wegs, voor Zijn werken, van toen aan. Ik ben van eeuwigheid af gezalfd geweest; van de aanvang, van de oudheden der aarde aan”. Beschamend is dit getuigenis, want dat zegt ons dat er een Uitlegger nodig is. Deze was ons niet nodig toen wij volmaakt uit de handen van onze Schepper zijn voortge-bracht. Wij waren versierd met het “Beeld Gods”, bestaande in volmaakte kennis, gerechtigheid en heiligheid. Toen kenden wij God onze Schepper, zoals wij van Hem gekend zijn. Maar door onze diepe val in Adam zijn wij God en Zijn Beeld kwijt en liggen we midden in de dood. Geen verstand van God en Goddelijke zaken. Maar wat een eeuwig wonder dat God al van eeuwigheid in Hem de weg had ontsloten om Zichzelf uit vrije gunst en genade te openbaren en te verklaren. Dat gebeurt in onze tekst aan twee mensen die aan de avond van de eerste dag van de week op reis waren van Jeruzalem naar Emmaüs. God verklaart en openbaart Zichzelf in Christus door Zijn Woord en Geest in de harten van verloren, maar verkoren zondaren. “Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in de schoot des Vaders is, Die heeft Hem ons verklaard” (Joh. 1 : 18). Wat een onuitsprekelijk voorrecht dat de HEERE dit in Hem uit vrije gunst en ontferming wilde doen. Dat ons door en in Hem de woorden Gods zijn toe betrouwd. Wat deed ik daar mee? Elihu riep in zijn bestraffing van Job om een hemelse Gezant als Uitlegger. Een uit duizend. “Is er dan bij hem een Gezant, een Uitlegger, een uit duizend, om den mens zijn rechten plicht te verkondigen; Zo zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, dat hij in het verderf niet nederdale, Ik heb verzoening gevonden” (Job 33 : 23-24). Hier is Hij in wie God een volkomen verzoening vond, door Zijn volkomen voldoening aan dat geschonden recht Gods tot uitdelging van de schuld der Zijnen. Hij is het alleen die het hen kan en wil verklaren, hoe het mogelijk is dat de vloekende Wet zwijgt. Daarom is Hij er al, voordat zij het weten, dat Hij er is. Om Zijn Vader te verheerlijken en hun de vrede met God te openbaren, die alle verstand te boven gaat. Die verklaring konden de vrouwen niet geven, al moesten zij van Hem spreken dat Hij van de doden was opgestaan. Ook Petrus en Johannes konden de macht van het ongeloof niet verbreken in hun harten. Maar dat kan en doet Jezus alleen! Hij overwon de dood, maar overwint de geestelijke dood ook in de harten van de Zijnen in het uur van Gods welbehagen. Daarom leert dat volk met al hun doodsvruchten tot de levende Jezus vluchten, om het van Hem te verwachten. Die mildelijk geeft en nooit verwijt. Aan wie Hij dat allemaal wil uitleggen? Aan degenen die op Zijn leerschool zich hebben leren kennen, zoals zij van Hem zijn benoemd: O, onverstandigen en tragen van hart, om te geloven al hetgeen de profeten gesproken hebben! (vs. 25). Leerde u zich als zo één kennen? Door Hem die het ons gaat ontdekken, door de zaligmakende bediening van de Heilige Geest, dat wij van God en goddelijke zaken geen verstand hebben. Ontzettend is de geestelijke onkunde die ons aller deel is, omdat wij verduisterd zijn in ons verstand. Door de arbeid van Hem wordt het in ons leven waar wat één van Gods kinderen moest belijden: “Voorwaar, ik ben onvernuftiger dan iemand, en ik heb geen mensenverstand; En ik heb geen wijsheid geleerd, noch de wetenschap der heiligen gekend” (Spreuken 30: 2-3) Maar als dit doorleefd wordt op de leerschool van het geloof, dan zien we uit naar dit dierbare onderwijs, dat die overste Leidsman en Voleinder des geloofs ons alleen kan schenken, hoewel wij dat onwaardig zijn. Hij is er al, voor dat zij Hem kenden! Wat een heerlijk onderwijs wil, kan en zal Hij schenken tot de verheerlijking Gods. Wat dit onderwijs omvat? “En begonnen hebbende van Mozes en van al de profeten, legde Hij hun uit, in al de Schriften, hetgeen van Hem geschreven was”. Weten wij van dat goddelijke begin in ons leven? Wij zitten van nature ook op een leerschool, dat is de school die wij hebben gekozen! De leerschool van het kwaad, dat is de zonde. Naar het goede vragen en zoeken wij niet. Maar dat zoekt en verheerlijkt de God des hemels, in Hem, Die van de Vader gegeven is, om zulke dwazen wijs te maken tot zaligheid. De leerstof is van God gegeven en handelt over datgeen wat God geopenbaard heeft, toen wij het verbond met God in Adam hebben verbroken. Begonnen hebbende van Mozes! Nee, de HEERE werkt niet over de schuld heen, maar zal het ons ordentelijk voor ogen stellen. Wat moeten wij anders met de woorden van Zijn genade doen, als wij van schuld en zonde niet weten! Christus onderwijst deze leerlingen die vaak nog zo blind zijn in de enige Weg ter ontkoming van het rechtvaardige oordeel Gods. Hij moet die bron van alle heil en zaligheid ontsluiten, dat zijn de schriften die van Hem getuigen. Maar meer! “Toen opende Hij hun verstand opdat zij de Schriften verstonden” (vs. 45). Wat een onderwijs heeft de HEERE al aan ons, tot het heil van onze onsterfelijke zielen, ten koste gelegd! Wat zal dat toch zijn als wij op zo’n zaligheid geen acht hebben gegeven. Hoor toch wat Hij Zelf ons daarvan zegt. “En indien iemand Mijn woorden gehoord en niet geloofd zal hebben, Ik oordeel hem niet; want Ik ben niet gekomen, opdat Ik de wereld oordele, maar opdat Ik de wereld zaligmaken. Die mij verwerpt en Mijn woorden niet ontvangt, heeft, die hem oordeelt; het woord, dat Ik gesproken heb, dat zal hem oordelen ten laatsten dage.” (Joh. 12:47-48). “Welzalig zij, die, naar Zijn reine leer, In Hem hun heil, hun hoogst geluk beschouwen; Die Sions Vorst erkennen voor hun Heer; Welzalig zij, die vast, op Hem betrouwen.” Ds. J. W. Verweij (emerituspredikant)... PLAATSBEKLEDING20 maart 2021MeditatiesEn zij namen Jezus en leidden Hem weg Johannes 19:16b Onze tekstwoorden brengen ons op de plaats van het gericht. Voor de rechterstoel van Pontius Pilatus is al urenlang een slepend proces gaande. De spanningen lopen hoog op. Een woedende menigte eist de dood van Jezus van Nazareth. ‘Een muitgespan heeft Hem ten prooi verkoren’. De geschiedenis is ons bekend. Pilatus weet er geen weg mee, en uiteindelijk geeft hij Hem over aan het volk om gekruisigd te worden. En dan staat er zo: ‘en zij namen Jezus’. Vol bittere haat slaan zij de handen aan Hem. Aan Hém Die drie jaar lang Zijn handen naar hen heeft uitgestrekt, niet om hen te verderven, maar om hen te behouden. Nee, het echte werk, de uiteindelijke voltrekking van het vonnis laten ze aan de Romeinen over. Stel je voor, ze zouden zich verontreinigen en het Paasfeest niet kunnen houden! Jezus moet dood, maar het féést moet ook door-gaan! Hun godsdienst ligt hen na aan het hart. Maar het is een godsdienst zonder God, en zonder Jezus. De Romeinse soldaten hebben Jezus genomen en het kruishout op Zijn kapotgeslagen rug gelegd. Met harde hand wordt Hij in de richting van Golgotha gedreven. Als een Lam wordt Hij ter slachting geleid. Ieder woord in de lijdensgeschiedenis is een woord van gewicht. Achter ieder woord schuilt een heiligdom. Zo is het ook met de woorden ‘en zij namen Jezus en leidden Hem weg’. Hier voltrekt zich de zalige ruil waar Luther van gesproken heeft. Christus gaat hier in de plaats van al de Zijnen. Iedere voetstap die Hij zet op de Via Dolorosa bevat dezelfde boodschap: ‘Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven’. En daarin is Hij zo onuitsprekelijk dierbaar voor een volk dat het waardig is om voor eeuwig weggeleid en gevonnist te worden. Als het ergens zichtbaar wordt dat God wil dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede, dan is het wel in de lijdensgangen van Christus. En daarom zal onze ziel ook niet eerder vatbaar zijn voor de troost die er vloeit uit de Borgtocht van de Middelaar, dan wanneer wij oog in oog komen te staan met een God Die om Zijn recht komt. Wat zijn het bange ogenblikken als de schuld tussen God en onze ziel wordt opengelegd. Wat zijn het bange ogenblikken als de eisen van de wet over ons leven gaan en wij moeten uitroepen: ‘Ik kan de prijs der ziele, dat rantsoen, aan God in tijd noch eeuwigheid voldoen’! Dan loopt het vast en komt een mens aan een eind. Dan kan het naar Gods rechtvaardig oordeel maar één kant uitvallen. En hoe wonderlijk is het in de ziel gesteld als God het in die ogenblikken ook niet meer verkeerd kan doen. Waarom niet? Omdat de liefde Gods de ziel heeft overgehaald om zich onvoorwaardelijk uit te leveren. De liefde is immers het enige wat de zondaar buigen doet! Zo’n mens valt God toe en keurt zich het vonnis waardig. Die leert ‘Amen’ zeggen op de straffen van Zijn ongerechtigheên. Maar nu het onbevattelijke wonder, als er dan bij God vandaan een geheim ontsloten wordt. Als God Zelf door Woord en Geest de ziel gaat inleiden in dat wondere geheim van de plaatsbekleding. Dan kunnen woorden die je jarenlang als in het voorbijgaan gelezen hebt met een wonderlijke zoetheid in je ziel worden afgedrukt: ‘en zij namen Jezus en leidden Hem weg’. Hij weggeleid! Hij Die geen zonde gekend noch gedaan heeft. Dan gaat zo’n ziel de woorden spellen. En naar mate dat het geloof door de Heilige Geest in oefening wordt gebracht, mag de veroordeelde zondaar zich verliezen in Jezus’ borgtocht. Hoe wonderlijk is het in de ziel gesteld als God het in die ogenblikken ook niet meer verkeerd kan doen. Waarom niet? Omdat de liefde Gods de ziel heeft overgehaald om zich onvoorwaardelijk uit te leveren. En dan zal het voor de één een zoete ontsluiting in de mogelijkheid van zalig worden inhouden, terwijl een ander er de krachtige verzekering en de bewuste toepassing ontvangt. Maar beider oog is in die ogenblikken zalig van het zien. De lijdensweken prediken ons het geheim van de borgtocht. Een Ander in mijn plaats. Daar komt het op aan. Waar dit gemist wordt, en wij alleen met onszelf voor Gods geduchte rechterstoel moeten verschijnen, daar zal het zo eeuwig tegenvallen. Dan zullen wij worden weggeleid. Weggeleid naar de buitenste duisternis waar wening zal zijn en knersing der tanden. Bedenk daarom, ook in deze lijdenstijd, wat tot uw vrede dient. Laat het toch uw bede zijn: ‘Red mij door Uw gerechtigheid’. Ds. A. T. Huijser (Sliedrecht)... Een bede- en Boetedag5 maart 2021Meditaties“O land, land, land, hoor des Heeren woord.” Jeremia 22 vers 29 (1) Des Heeren Woord tot Zijn zondig en bedorven land is een woord van overtuiging. De Heere stelt de zondaars hun menigvuldige zonden, ongerechtigheden en goddeloosheden daarin klaar voor ogen. Hij noemt hen daarin al hun fouten en afwijkingen van Zijn heilige wet. Hij handelt daarin zeer getrouw met hen. Hij stelt hun alles ordentelijk voor ogen, en zegt tot de zondaar: ‘dit alles heb Ik tegen u, dit alles heb Ik in u, gij hebt Mij arbeid gemaakt, met uw zonden, gij hebt Mij vermoeid met uw ongerechtigheden.’ Jesaja 43:24; “en daarom alleen, ‘ken uw ongerechtigheid.’ Jer. 3:13. (2) Des Heeren Woord is een woord van bestraffing. God bestraft de zondaars scherp over hun zonden, gelijk als een heer zijn knecht, en een vader zijn kind bestraft, als deze zwaar misdoen; Hij zendt Zijn bestraffingen doorgaans eerst in menigte vooruit, eer Hij Zijn wraakoordelen zendt; gelijk er staat Spr. 29:1, “een man, die, dikwijls bestraft zijnde, den nek verhardt, zal schielijk verbroken worden, zodat er geen genezen aan is”. (3) Des Heeren Woord is een Woord van klacht. De Heere klaagt over de zondaars, dat Hij ‘t zo goed met hen voorhad, en hun zoveel goed bewezen heeft, maar dat zij dat alles niet geacht hebben, en Hem niet hebben willen vrezen en beminnen. Hij roept uit: “Ik heb kinderen groot gemaakt en verhoogd, maar zij hebben tegen Mij overtreden”, Jes. 1:2; en “Ik heb Mijn handen uitgebreid de ganse dag tot een wederstrevig volk”, Jes. 65:2. (4) Des Heeren Woord tot Zijn zondig land en volk is een Woord van verwijt. De Heere verwijt hen, wat een goed Hij hen al gedaan heeft, wat een grote zegeningen en menigvuldige weldaden Hij hun al geschonken heeft, maar hoe snood ondankbaar zij zich tegen Hem gedragen hebben. Hij roept uit voor hun oren, Jer. 2:31, “O geslacht, aanmerkt toch gijlieden des HEEREN woord! Ben Ik Israël een woestijn geweest, of een land der uiterste donkerheid? Waarom zegt Mijn volk: Wij zijn heren, wij zullen niet meer tot U komen?” (5) Des Heeren Woord, dat Hij spreekt tot Zijn zondig land, is een woord van verbolgenheid en grimmigheid. De Heere spreekt tot de zondaars met een heilige ontsteking en verheffing van toorn. Hij verfoeit hun zondige wegen, Hij haat ze, Hij vergramt er Zich over, Hij spreekt tot hen harde en toornige woorden, opdat Hij hen mocht verschrikken en bevreesd maken, gelijk er staat, Psalm 2:5. (6) Des Heeren Woord tot Zijn goddeloos en zondig land, is een Woord van bedreiging. De Heere kondigt de onboetvaardige zondaars Zijn vreselijke oordelen, plagen en bezoekingen aan, en ‘t verderf, dat Hij zeker over hen zal brengen, indien zij niet spoedig hun zondige wegen verlaten, en zich met hun gehele hart tot Hem bekeren. Hij roept en zegt tot hen, Ezech. 7:3, “want Ik zal Mijn toorn tegen u zenden, en Ik zal u richten naar uw wegen,” O, wat komt dat Woord des Heeren niet menigvuldig voor bij de profeten, en overal de gehele Bijbel door! (7) ‘t Woord des Heeren tot Zijn zondig land en volk is een woord van lering en onderwijs. De Heere leert en onderwijst ze daar van Zijn wet, van Zijn wegen en werken, zowel verleden als tegenwoordige en toekomende. Hij onderwijst ze van Zijn ontzaglijke hoogheid, heiligheid en heerlijkheid, opdat zij Hem toch mochten kennen en vrezen. Hij onderwijst ze van de weg van de zaligheid, van Zijn rechten en inzettingen, en van alles, wat zij moeten weten tot hun behoudenis; gelijk er zo gezegd wordt, Psalm 25:8, “De HEERE is goed en recht, daarom zal Hij de Zondaars onderwijzen in de weg.” (8) Des Heeren Woord tot Zijn land is een woord oproepende tot berouw en oprechte boetvaardigheid van het hart. O, de Heere wil dat Zijn volk hun zonden en snode ongerechtigheden voor Hem met diepe schaamte en ootmoed zal belijden, en er ware boete over doen. En er een hartelijk leedwezen over dragen! Hij roept tot Zijn volk, Joël 2:13, “En scheurt uw hart, en niet uw klederen”, en Jesaja 22:12, “En te dien dage zal de Heere, de HEERE der heirscharen, roepen tot geween, en tot rouwklage”, enz. (9) Des Heeren Woord tot Zijn zondig land en volk, is een woord van geloof, en van toevluchtneming tot Zijn genadetroon in Christus. Hiertoe vermaant de Heere Zijn zondig volk, dat zij met al hun zonden en ellenden tot Hem zullen komen met een oprecht geloof; dat zij voor de voeten van Zijn Goddelijke genade en barmhartigheid in Christus zullen neervallen, en Zijn sterkte aangrijpen, en vrede met Hem maken, Jesaja 27:5. Hij roept Zijn land en volk. toe: “wendt u naar Mij toe, wordt behouden!”, Jesaja 45:22. (10) ‘t Woord des Heeren tot Zijn zondig land en volk is een woord van bekering. De zaak, die de Heere van hen vordert, en daartoe Hij ze zonder ophouden vermaant, is waarachtige boete en berouw, en dat zij zich toch van hun zondige en Goddelijke wegen tot Hem bekeren zouden, en doen dat goed is in Zijn ogen. O, hier is ‘t de Heere God alleen om te doen, om de zondaars te behouden in een weg van oprechte bekering. Daarom roept Hij overal in Zijn Woord, “bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, verlaat de slechtigheden.” Zonder zodanige oprechte boete en bekering moet God de zondaars zeker verderven. Hij kan ze niet helpen of genadig zijn, tenzij zij zich in der waarheid tot Hem bekeren, hun zonden met ootmoed en verslagenheid voor Hem belijden, en Hem ernstig en oprecht gelovig om Zijn genade smeken. (11) Des Heeren Woord tot Zijn zondig land en volk, is ook een woord van belofte en van genade. Hij belooft de boetvaardige zondaars, die zich in oprechtheid tot Hem willen bekeren, de genadige vergeving van al hun zonden, en dat Hij hun al het goede wil schenken naar ziel en lichaam, tijdelijk en eeuwig. Hij zegt tot hen, Jesaja 55:7, “De goddeloze verlate zijn weg, en de ongerechtige man zijn gedachten; en Hij bekere zich tot de Heere, zo zal Hij Zich zijner ontfermen; en tot onze God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk. ”En in Job 22 vs. 23, “Zo gij u bekeert tot den Almachtige, gij zult gebouwd worden; (12) Ja, des Heeren Woord tot Zijn zondig land en volk is een woord van moedgevende opbeuring en vertroosting voor elke en een iedere zondaar, die onder zijn zonden waarlijk bedroefd, verlegen en verslagen is. De Heere laat al dezulken betuigen, dat Hij een God van ontferming en van grondeloze goedertierenheid en barmhartigheid is, dat Hij aan de dood van de goddeloze geen lust heeft; dat Hij alle oprecht boetvaardige, berouw hebbende en verslagen zondaars zeker wil genadig zijn, en hen in ‘t leven behouden, hoe groot en menigvuldig hun zonden ook al mogen wezen. Hij zegt tot hen, Jesaja 1:16, 18, “Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor Mijn ogen weg”, etc. “Komt dan, en laat ons tezamen rechten: zegt de HEERE. Al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw”. (13) Eindelijk, des Heeren Woord tot Zijn zondig volk en land, is een woord van ernstige vermaning, raadgeving, onderrichting, besturing. De Heere openbaart daarin alles voor een arme zondaar, wat hij nodig heeft te weten en te verstaan in alle gevallen en gelegenheden, in alle toestanden, noden en zwarigheden. Hij kan in alle opzichten uit dit woord raad en troost, hulp en bestuur verkrijgen, indien hij anders maar rechte achting en liefde voor dat Woord des Heeren heeft, en er een goed gebruik van weet te maken; zo is ‘t hem altijd en overal een lamp voor zijn voet, en een licht voor zijn pad, Psalm 119:105. ‘t Is zijn getrouwe leidsman en raadsman, in elke weg, daar hij op gaat, gelijk David getuigt in diezelfde psalm vs. 24, “Ook zijn Uw getuigenissen mijn vermakingen, en mijn raadslieden.” Uit een biddagpreek van ds. Th. Van der Groe (1705-1784)... De waarheid uit de mond van een leugenaar19 februari 2021MeditatiesEn gij overlegt niet, dat het ons nut is, dat één Mens sterve voor het volk, en het gehele volk niet verloren ga. Johannes 12 vers 50 Geliefde lezers, onze mond kan mooie dingen zeggen, zonder dat we het met ons hart verstaan en begrijpen. Hoevelen van ons zullen al vaak het gebed van de tollenaar: “O, God wees mij de zondaar genadig”, (na)gebeden hebben. En toch de diepe inhoud met het hart niet verstaan en doorleefd hebben. Hoevelen van ons hebben de dienst des Heeren anderen aangeprezen, zonder erbij te kunnen zeggen: ‘door mij bétracht en anderen aangeprezen’ (Psalm 119:7 ber.). Wat komt het in ons leven toch altijd maar aan op waarheid in het binnenste en dat gewerkt door de Heilige Geest. Welke ambtsdrager zal nooit eens bestreden zijn over het feit dat hij een Bileam is, die wel schone woorden over Christus gesproken heeft, maar zelf deze Zaligmaker niet kent (Numeri 24:17). Ook onze tekst bevat een heerlijke waarheid, maar wel gesproken door een leugenaar en een vijand van Christus. In dat licht mag ons aller bede wel zijn: ‘zet Heere een wacht voor mijne lippen’ en ook: ‘beproef me en zie of mijn gemoed iets kwaads, iets onbehoorlijks voedt.’ Het is de Hogepriester Kajafas die bovenstaande woorden spreekt in het midden van de vergadering van het Sanhedrin in Jeruzalem. Ze zijn erg bezorgd over hun eigen eer en aanzien. Want ze merken dat de Heere Jezus, zeker na de opwekking van Lazarus in het begin van dit hoofdstuk, door velen wordt geprezen en er ook velen waren die in Hem geloofden (Joh. 11:45). Als dat zo door zou gaan, zou dat niet goed zijn voor de positie van het Sanhedrin en nog erger, in hun ogen, ook niet voor hun Joodse volk. Als velen in ‘Deze Bedrieger’ zouden gaan geloven zou het volk verleid worden en raakte het Sanhedrin hun naam en eer kwijt. De mensen van het Sanhedrin zijn net als wij allen van nature. We zijn meer bezorgd om onze eigen eer, dan om de eer des Heeren. Dat komt door onze diepe val. Toen zijn we liefhebbers van onszelf geworden. Ja, zelfbedoelers en haters van God en van Christus. Is dat reeds de nood van onze ziel geworden. Leerden wij de gruwelijkheid van ons hoogmoedig Adamsbestaan reeds kennen en bewenen? In het licht van ‘deze nood’ dat hun naam eraan zou gaan, sprak Kajafas deze aangrijpende woorden. Het is nuttiger en beter, dat één Mens, dat is deze Christus, sterft dan dat velen in Hem gaan geloven en het ons positie kost en het hele volk verloren gaat door te geloven in de woorden van ‘Deze Bedrieger’. En zeker, was Christus werkelijk een oproermaker geweest, dan zou het beter zijn dat die Ene oproermaker zou sterven, in plaats van dat er allerlei groepen mensen met elkaar oproer zouden gaan maken en dat het vele doden zou kosten en een hoop ellende in het volksleven van de Joden teweeg zou brengen. Maar Christus was geen oproermaker. Hij was juist gekomen: niet om der mensen zielen te verderven, maar te behouden. Daarom was het voorstel van Kajafas een goddeloos voorstel uit de mond van deze Hogepriester die uiteindelijk een vijand was van Christus. En toch al was deze Hogepriester een vijand van Christus. Al was hij een leugenaar aangaande zijn gedachten over Christus. Toch sprak deze leugenaar, zonder dat hij het zelf begreep, wel een heerlijke waarheid uit. Onze tekst bevat, staande aan het begin van de lijdenstijd van 2021, toch een volle waarheid in het licht van het lijdensevangelie wat we de komende weken weer mogen overdenken. Het sterven van die Ene, is werkelijk tot nut van het volk, dat is Gods volk. En als Hij niet gestorven was, zou het hele volk, alle mensen, verloren gaan. Deze tekst bevat de zalige ruil van Christus voor Zijn volk! Hij de dood in, om een schare die niemand tellen kan, naar Zijn welbehagen het Leven te verwerven en weder te geven. Lezers, in Adam moeten alle mensen sterven. En op ons allen rust het drievoudige vonnis des doods. Was er geen verkiezend welbehagen, niemand zou er zalig worden. Vooral in het licht van de lijdensweken, was er geen Borg en Middelaar Die in de plaats van Zijn volk, zou lijden en sterven, niemand zou behouden kunnen worden. Daarom dat is werkelijk nuttig, dat wil zeggen, tot Gods eer en tot zaligheid van Gods uitverkoren gemeente, dat er Eén zou sterven, opdat Gods Kerk, op grond van recht eeuwig zalig zou kunnen en mogen worden. De tekst spreekt van het geheim dat op de vraag des Vaders: hoe die uitverkoren Kerk, die in Adam verloren lag, toch met behoud van Gods rechtvaardigheid, genade en barmhartigheid zou mogen verkrijgen, Christus, die Ene, naar voren trad en beloofde, dat Hij zou sterven en zo antwoord gaf op de vraag des Vaders. Eén Mens sterven. Daartoe verliet Christus troon en kroon en nam de ware menselijke natuur aan uit de maagd Maria. Hij die geen zonde gekend nog gedaan heeft, heeft al de schuld van Zijn Kerk op zich geladen. Hij droeg de straf van Gods toorn en vloek op de zonde van Zijn Kerk door te kruipen als een worm in Gethsemané’s hof. Hij heeft Gods wet volkomen vervuld tijdens zijn rondwandeling op aarde. En Hij droeg Gods toorn en vloek weg en vermorzelde satan de kop, toen Hij uitriep: Het is volbracht en zich overgaf tot in de dood. Waarlijk Hij is gestorven en welk een zalig nut is daaruit voortgevloeid. Daardoor zal Zijn volk niet verloren gegaan, maar zal de ganse uitverkoren Kerk op grond van Zijn dood en bloedstorting, het leven en de zaligheid ontvangen tot in de eeuwigheid. Zo heeft Kajafas het niet bedoeld. Zo heeft het Sanhedrin het niet begrepen. Voor dit woord waren zelfs Zijn discipelen blind. En toch sprak de mond van deze leugenaar de volle waarheid. De dood van deze Ene Mens, zou zulk een heerlijk nut aanbrengen. Daardoor zou het gehele uitverkoren volk niet verloren gaan. Daar hebt u het lijdensevangelie in één zin samengevat. Zonder Zijn dood, zouden alle mensen verloren gaan. Door Zijn dood is er zaligheid mogelijk voor de gehele wereld. Kunnen Adamskinderen die verloren liggen nog zalig worden en behouden worden. En door Zijn dood, zal Gods volk eeuwig mogen delen in het nut van Zijn dood en opstanding. Zondag 15 zegt daar zo mooi van: “Opdat Hij met Zijn lijden, als met het enige zoenoffer, ons lichaam en onze ziel van de eeuwige verdoemenis verloste en Gods genade, gerechtigheid en het eeuwige leven verwierf.” De vraag blijft over: deel ik door wederbarende genade in de weg van sterven en buigen onder Gods recht, ook in dat nut: dat deze ene Mens, ook voor mij stierf en ook ik delen mag in Zijn genade, Zijn gerechtigheid en het eeuwige leven? Gods Kerk mag door Gods Geest het nut van Christus kruisdood door het geschonken en geoefende geloof eigenen en getuigen: “want daardoor ben ik zeker, dat Hij de vervloeking die op mij, op Zich geladen heeft, dewijl de dood des kruises van God vervloekt was” (Zondag 15, antwoord 39). Mag deze waarheid ook al uit uw mond klinken. Uit de mond van u, lezer, die uzelf leerde kennen als een bedrieger en een leugenaar, maar die vanwege de arbeid van Hem die de Waarheid is, nu op goede grond mag getuigen: Ook voor mij was het nut dat Deze Ene stierf, zodat ik daarom mag delen in Zijn liefde, genade, vergeving en zaligheid! Uw en jouw ds. A. Verschuure... De werken des duivels door Christus verbroken5 februari 2021MeditatiesWanneer een sterk gewapende zijn hof bewaard, zo is al wat hij heeft in vrede; maar als Eén daarover komt, die sterker is dan hij en hem overwint, Die neemt zijn gehele wapenrusting, waar hij op vertrouwde en deelt zijn roof uit. Lukas 11:21-22 De Heere heeft zojuist een bezetene, die doof en stom was, genezen. Dat wekte allerwege verwondering, behalve bij de Farizeeërs. Die immers zeiden: ‘Hij werpt de duivelen uit door Beëlzebul, de overste der duivelen.’ De vurige laster nu wordt door de Heere weerlegd, want als satan tegen zichzelf verdeeld is, hoe zal dan zijn rijk kunnen bestaan? Het uitwerpen van duivelen is niet een werk van de satan maar een uitgesproken werk Gods. Ja, het bewijst, dat er Eén gekomen is. Die sterker is dan hij. En dan komen de woorden van onze tekst. Met die sterke gewapende bedoelt de Heere de duivel, ofwel de overste der duivelen. Dat was oorspronkelijk een heerlijke engel, doch hij was niet tevreden met zijn plaats onder God. Zo ontketende hij in de hemel een opstand. En vele engelen wist hij aan zijn zijde te krijgen. Na uit de hemel verdreven te zijn, stortte hij zich op de beelddrager Gods en bracht hem door sluwe verleiding ten val. Zo maakte hij van de aarde en van het hart van de mens zijn hof en huis. De aarde is het rijksgebied des duivels, dat hij doorwandelt. Het is ‘zijn roof’, want het komt hem niet rechtmatig toe, doch hij heeft er zich meester van gemaakt. Vandaar dat hij genoemd wordt “de overste dezer wereld” en alle mensen zijn zijn onderdanen. Hoe groot is zijn macht! Christus noemt hem de sterkte. Niemand kan tegen hem op. En niet alleen is hij sterk, hij is ook nog gewapend. Een zeer vervaarlijke tegenstander derhalve. Hij is het, die met een brandijzer de consciënties weet toe te schroeien, zodat de pijlen van het woord afketsen op de hardheid van het hart. Ja, waar het Woord van God in alle zuiverheid gepredikt wordt, daar is hij tegenwoordig, om zo mogelijk de kracht van het Woord te breken, zodat het onvruchtbaar blijft. Hij gebruikt wetenschap, cultuur, kunst en techniek om de mens in zijn greep te houden en hen te misleiden ten eeuwige verderve! Welk een machtig wapen is in zijn hand de radio, de T.V. (nu zouden we zeggen: de smartphone en netflix, ds.av) en de lectuur, om maar iets te noemen! En waar nu deze sterke gewapende zijn hof bewaart, is alles wat hij heeft in vrede. Neen, het wil niet zeggen, dat zijn rijk een vrederijk is, doch dat niemand zich tegen hem verzet en er zelfs niet aan denkt om zich tegen hem te verzetten. In zijn rijk is rust en vrede omdat hij de zinnen verblind heeft, zodat men zich zijn ongeluk niet bewust is. En zelfs al zou men willen ontsnappen aan zijn heerschappij, dan is dat volkomen onmogelijk. Hoe droevig is het met de mens gesteld, die zich in de macht des duivels bevindt! Zijn ondergang is gewis! Doch welk een liefelijk Evangelie vinden wij dan toch in onze tekst. Want daarin gaat het over Eén, Die sterker is dan de sterke. God Zelf heeft hulp besteld bij een Held, Die machtig is te verlossen. Neen, de Heere legt Zich bij satans triomf niet neer. Dat duldt Zijn glorie niet. Zo ligt in de ere Gods de zaligheid van ellendige doemelingen verankerd. Want daarom toch kwam Gods Zoon naar deze aarde, opdat de Naam Zijns Vaders opgeluisterd zou worden door satans macht te vernietigen en het volk des welbehagens uit zijn klauwen te verlossen. En dat kan Hij, want Christus is sterker dan de sterke. Hij is niet alleen waarachtig mens, maar Hij is tevens God te prijzen tot in der eeuwigheid. Hij is het afschijnsel van des Vaders heerlijkheid en het uitgedrukte beeld van Zijn zelfstandigheid. En knarsetandend moet de satan in Hem zijn meerdere erkennen. Dat bleek al bij de verzoeking in de woestijn. Toen week hij van Hem voor een tijd. Straks evenwel vaart hij in Judas, die Hem zal verraden; dan neemt hij Petrus op zijn zeef, zodat hij Hem onder vervloeking en eedzwering verloochent. Ja, straks zullen allen zich aan Hem ergeren en Hem verlaten. Dan is het de ure en de macht der duisternis. En ja, het schijnt hem te gelukken, want als een machteloze wordt Christus gebonden en, na bespot te zijn, aan het kruis genageld en gedood! Hoe juichte de hel, want daar hing nu de tweede Adam, smadelijk omgekomen aan het vloekhout des kruises. Doch hij juichte te vroeg. Want door de dood deed Hij teniet degene, die het geweld des doods had, dat is de duivel. Juist aan het kruis heeft Hij de overheden en machten uitgetogen en over hen getriomfeerd. Toen heeft Hij zijn wapenrusting genomen, waar hij op vertrouwde! Onder die wapenrusting hebben wij te verstaan de vloek der wet en het geweld des doods. En door nu de vloek op Zich te nemen en de dood in te gaan ontnam Christus aan satan de macht. Op Golgotha werden immers de zonden verzoend, en juist aan de zonde ontleende satan zijn geweld. En dat de zonden werden verzoend bleek op de gezegende Paasmorgen, toen het graf van Christus werd geopend. De dood kon Hem niet houden. En triomferend over satan, deelde Christus Zijn roof uit. Hij gaf Zijn Vader het geroofde weer, namelijk het volk, dat Hij Zich had geformeerd, opdat het Zijn lof vertellen zou. Over hen toch kon Hij beschikken. Hij verkreeg recht op hen. En in het uur der wedergeboorte eist Hij ze dan ook op en satan moet hen loslaten. En verlost uit satans macht, deelt Hij ook aan hen zijn roof uit, waar Hij hen hergeeft, wat zij door hun val verloren. Hij herschept ze naar het evenbeeld Desgenen, Die hen schiep. Doch als Hij ze opeist uit satans macht, hoe leren zij dan hun ellende en banden kennen. Dan komen zij tot zichzelf en krijgen besef van de ontzettende werkelijkheid. Dan wordt ingeleefd: “Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst der hel mij alle troost deed missen.” En nee, dan kunnen zij niemand de schuld geven van hun nameloze ellende, want moed- en vrijwillig stortten zij zichzelf in het verderf. Het zou dan ook geen wonder zijn, als de Heere hen liet in de ellende, die zij zelf over zich brachten. Hoe bang hebben zij het. God niet te kunnen missen en Hem te moeten missen. En is er geen hoop op behoud! Doch welk een blijdschap als dan het oog geopend mag worden voor die gezegende Held, Die sterker is dan de sterke. Hij vermag hun ketens te verbreken. O, welk een eeuwig wonder, als Hij hun banden slaakt. Maar zal satan hen niet opnieuw binden? Wat kunnen ze daar bang voor zijn. Het kan zo droevig met hen gesteld zijn. Ongerechtige dingen hebben soms de overhand over hen; en als dan satan hen toeroept; Gij hebt geen heil bij God, dan vrezen ze dat het waar is, en toch zullen zij niet omkomen, want niemand kan ze rukken uit Christus’ hand! En laat dan satan machtig zijn, Christus heeft alle macht. En in Zijn kracht worden ze door het geloof bewaard tot de zaligheid, die geen oog gezien en geen oor gehoord heeft en in geen mensenhart is opgeklommen, en dat om God daarin eeuwig te loven en te prijzen. Wijlen ds. J. van Haaren (1933-1983)... De eis om Jezus te volgen21 januari 2021MeditatiesVolg Mij Johannes 1 vers 44b ‘Volg Mij’! Zo geliefde lezer, luidt de eis van de lippen van de Heere Jezus tot ieder die een discipel van Hem wil zijn. ‘Volg Mij’. Het is een eis, rijk van inhoud. Merk maar eens op Wie we te volgen hebben, ‘t Is Jezus de Christus, de eniggeborene des Vaders. Hem hebben wij altijd te volgen. Nee, het is niet genoeg, dat ge Hem voor een tijdje volgt, om daarna weer uw eigen weg te gaan, of anderen te volgen. Wij hebben Hem te volgen, niet alleen zondags, om dan in de week onze eigen wegen te kiezen. Nee, Jezus moet gevolgd worden al de dagen van ons leven: in dagen van voorspoed en van tegenspoed, van gezondheid en krankheid, van vrede en strijd. Hij moet gevolgd worden niet alleen in het openbaar, maar ook in het verborgen. En ook omgekeerd. Hij moet gevolgd worden niet alleen in de binnenkamer, maar ook in het openbaar, op alle terreinen des levens, waar we ook zijn. Hij moet ook met het rechte doel gevolgd worden. Niet om den brode, zelfs niet om de dood en de hel te ontgaan. We moeten Jezus volgen om Jezus! ‘t Moet gaan uit liefde tot Zijn Persoon. Hij moet gevolgd worden zonder om te zien. ‘Niemand die zijn hand aan de ploeg slaat en ziet naar hetgeen achter is, is bekwaam tot het Koninkrijk Gods’, zegt de Heere Jezus in Lukas 9 : 62. Nee, het moet zijn als bij Paulus. Hij vergat wat achter was. En wat zien wij dikwijls om. Hij moet gevolgd worden zonder stilstaan. Dan worden we slaperig; dan gaat het ons als de tien maagden uit de gelijkenis; dan verliezen we Jezus uit het oog. Het moet dus volgen zijn en blijven, altijd door, zonder stilstaan. Wat blijven wij dikwijls achter. Hij moet gevolgd worden. We mogen niet vooruitlopen, ook niet als het tempo, waarin Jezus gaat, ons te langzaam is. Volgen, Hém vóór laten gaan; blind voor de toekomst. Gelovig volgen. O, wat komen we weinig achteraan. Wat zijn we Jezus vaak ver vooruit. We moeten Hem volgen in de wegen die Hij gaat. Dat schijnt ons soms beslist gevaarlijk toe. Immers, de weg die Jezus gaat, is vaak een weg van honger en kommer, van kruis en druk, van verzoeking, van smart, van vernedering en schande. Ja, een weg, waarin we zelfs wel ons leven verliezen. Er wordt zoveel gepraat over het volgen van Jezus, maar zal het bij ons komen tot de daad, dan is daar genade toe nodig. Er is genade toe nodig om ermee te beginnen, maar ook om het vol te houden ten einde toe. Verreweg de grootste menigte zal er niet aan beginnen, maar ook, hoe weinigen houden het vol. Hoevelen keren er terug, als zij gewaar worden hoe de weg achter Jezus is, zo heel anders dan men zich voorstelt. En toch, alleen wie volharden zal tot het einde zal zalig worden. Er zijn er die zeggen: Heere, ik zal U volgen, maar laat mij toe, dat ik eerst nog dit of dat doe, daarna, nu nog niet. Maar later zal ik U volgen. Evenals Augustinus, die bad om bekeerd te worden, maar hij zei er stilletjes bij: nu nog niet. En men weet niet of men morgen nog leeft. Salomo zegt wel dat er een tijd is om geboren te worden en om te sterven, maar hij zegt niet dat er een tijd is om te leven. Geef daar eens acht op. Er zijn er die willen Jezus ook volgen, maar zij zouden wel heel de wereld achter Jezus mee willen nemen. Maar dat gaat niet. We hebben alles te verlaten wat niet mee kan en niet mee wil, zelfs vader en moeder. Alles wat men achter Jezus aandraagt is ballast. O, er zijn er zoveel, die zouden de Heere wel voorwaarden willen stellen, waarop ze Hem zouden volgen. Ze willen Hem volgen mits de weg niet te lang, niet te vernederend, niet te schadelijk, niet te pijnlijk is. Mits ze dit of dat mee mogen nemen, of voor dit of dat bewaard blijven, enzovoort. Maar de Heere wil van geen voorwaarden weten. Hij eist dringend onvoorwaardelijke onderwerping en gehoorzaamheid. Maar, dan is er ook niemand van nature bereid om Hem te volgen. Zo is het, geliefde lezer. Zullen we inderdaad en in waarheid volgelingen van Jezus worden en ten einde toe blijven, dan is het nodig dat Hij ons Zelf volgelingen van Hem maakt. Wij volgen Hem, alleen dóór Hem! Maar dat heeft Hij dan ook op Zich genomen, om al degenen, die Hij eenmaal de Vader voor zal stellen als een gemeente zonder vlek of rimpel, tot volgen te bewerken. Dat doet Hij door Zijn Woord en Geest. Dat doet Hij door hen te wederbaren. Hij ontbindt de knopen, die ons gebonden hielden aan het leven buiten Hem. Hij stort maar liefde in ons hart uit, liefde tot God en liefde tot Christus, en dan… O wonder, wat eerst niet ging, dat gaat dan vanzelf; wat eerst een moeten was, wordt dan een allerliefst willen; wat ons eerst de dood toescheen, wordt ons dan het leven; wat ons eerst zo bitter voorkwam, wordt dan juist onze zaligheid. Lezer, kunt u ook in oprechtheid des harten voor de Heere getuigen: wij hebben alles verlaten en zijn U gevolgd? Is er dan bij u enige zelfkennis, Godskennis en Christuskennis? Bedenk, van het volgen van Jezus hangt af de vrede des harten, troost in dit leven, en de ingang achter Jezus in het eeuwige Vaderhuis. Wijlen ds. G. van Reenen (1864-1935)... De oude Anna8 januari 2021MeditatiesEn er was Anna……. Lukas 2:36-38 Geliefde lezers, na de geboorte van Christus lezen we van verschillende mensen die deze geboren Zaligmaker met ogen des geloofs mochten aanschouwen. Onder hen waren er mensen van allerlei rangen, standen en leeftijden. Ditmaal vraagt een oude weduwe de aandacht. Ook zij mocht in het geboren Kind van Bethlehem, haar Zaligmaker aanschouwen en er daarna ook tot anderen van spreken. Het was de oude Anna, waar- van de tekst zegt: en er was Anna…… We willen van deze vrouw vier dingen zeggen. Zij is verbonden aan Adam. Dat komt wel het meest uit in het feit dat deze dochter van de voor ons onbekende Fanuël komt uit de stam van Aser. Een stam uit het 10-stammenrijk die de Heere verlaten had in de lijn der geslachten. Een stam die tenslotte in de ballingschap ten onder was gegaan. Anna kwam uit deze stam. Ook Anna was een kind van Adam. Ook Anna was een kind des toorns die in het rijk Gods niet komen kon. Ook Anna had geen uitzien naar de Heere van nature. Ook Anna lag dood in de zonden en de misdaden. Maar juist ook in het leven van Anna schittert vrije soevereine en opzoekende zondaarsliefde. De Heere had ook dit Adamskind uit de stam van Aser lief gehad met een eeuwige liefde. Hij had haar in de tijd met wederbarende genade opgezocht en in een stervend leven een uitzien in haar hart gewerkt naar de komende Christus. Lezer, genade valt zo eeuwig vrij. Anna kwam niet uit een beste stam. Anna had wellicht geen rijk voorgeslacht. Anna was ook een verloren Adamskind. Maar zij werd opgezocht uit genade alleen. En die God van Anna leeft nog! Hij zoekt nog het verlorene. Anna tekent ons dat er nog doen aan is, zelfs voor de grootste der zondaren. Ja, zelfs nog voor een oude, koude en harde zondaar en zondares. Zij is verbonden aan Gods inzettingen. De Heilige Geest laat Lukas opschrijven dat ze niet week uit de tempel. Daar lag haar leven. In de dienst des Heeren. Al was het dan een donkere tijd in godsdienstig opzicht. Al waren er wellicht weinig godvrezende priesters, maar Anna was toch in de tempel. Op de plaats waar de Heere in offers onderwijs gaf aan haar ziel. Ligt ons leven ook in de dienst des Heeren. Dat we Gods Woord onderzoeken, dat we getrouw naar Gods huis komen op zondag en door de week. Anna was er altijd al was ze dan al 84 jaar oud. Daar lag haar leven. Anna die door Gods Geest geleerd had dat haar ongerechtigheden scheiding maakten tussen God en haar ziel. En dat was de smart van haar leven geworden. Anna verstond met haar hart als het mes van de priester neerdaalde in het offerdier dat zo gedood werd, dat heb ik verdiend. Maar Anna had als een rechteloze ook mogen verstaan dat er Eén komen zou Die haar zou verlossen van haar kwaad, de zonde, maar haar ook zou herstellen in Gods gemeenschap. We lezen niet van haar dat ze net als Simeon daar een bijzondere belofte voor had gekregen. Maar we weten wel dat ze als een profetes bijzonder door de Heere vanuit de Schrift was onderwezen in de heilgeheimen van het zalig worden en daar ook tot anderen van mocht spreken. Haar leven was eigenlijk: vasten, bidden en God dienen (Lukas 2:37). Vasten wil zeggen dat ze in beginsel een afkeer gekregen had van de zonde. Ze was vreemdeling geworden op de aarde en haar leven was bidden om zo in het verborgene de Heere in alles nodig te hebben. Ze had een afhankelijk gebedsleven. Ja, het nieuwe deel van de oude Anna, begeerde de Heere te dienen en te gehoorzamen en dat kwam uit in haar verbondenheid aan de dienst des Heeren, in haar uitziend leven naar Hem die in de offers werd aangewezen. Zijn komst alleen kon haar heil maar volmaken. Kom kent u ook dat missende, uitziende leven als een onwaardig Adamskind, die toch de Heere niet missen kan en zo in verbondenheid aan Gods inzettingen uw weg mag gaan? Ze is verbonden aan de Zaligmaker. Dat mag haar op haar hoge leeftijd ten deel vallen. Wellicht vele jaren met de dichter gezongen; “mijn ziel vol angst en zorgen, wacht sterker op den Heere, dan wachters op den morgen, den morgen ach wanneer?” En dan op Gods tijd, doorgaans na een lange bange weg van ontdekking, ontgronding en ontbloting, betoond de Heere als een verrassend God, in het toevallen van het recht, Hem te openbaren, de verwachte Messias (Kantt. 47). Ze mag evenals Simeon, dat Kindeke aanschouwen wat daar in de tempel de Heere wordt voorgesteld. Niet alleen met haar oude, natuurlijke ogen. Maar veel meer met de ogen des geloofs. Hem zien, die ze dan belijden mag als de van God geschonken, volkomen Zaligmaker, die als God en mens in één Persoon, de Enige Middelaar is tussen de Heilige God en de doodschuldige Anna. Ook haar geschonken in de stand van het leven tot wijsheid, gerechtigheid, heiligheid en een volkomen verlossing. Ze mag met Maria in die onvergetelijke 10e ure, Hem ook haar Zaligmaker noemen. O, uitziend adventsvolk, zo Hij vertoeft, verbeidt Hem, want Hij zal gewisselijk komen en niet achterblijven. Hij zal ook u verschijnen tot vreugde van uw ziel. Ze is verbonden aan Gods uitziend volk. We lezen in Lukas 2:38 dat ze aan degenen die in Jeruzalem ook iets van dat uitziende leven kennen, mag gaan vertellen dat Hij gekomen is, en wat Hij aan haar ziel gedaan heeft. Behoort u ook tot dat uitziende volk? Zou Anna ook bij u welkom zijn en gekomen zijn? Of zouden we met Anna en haar boodschap geen raad weten? Voor dat uitziend volk zal gelden, ook al bent u misschien al oud of denkt u dat er nooit een oplossing komt voor uw ziel: gij die God zoekt in al uw zielsverdriet, houdt aan, grijpt moed, uw hart zal vrolijk leven! ds. A. Verschuure... Kerst – oudjaar – nieuwjaar24 december 2020MeditatiesKerstfeest “En er waren herders (..), Maria en Jozef (..), er was een mens te Jeruzalem, wiens naam was Simeon (..), en er was Anna.” Lukas 2:8a, 16m, 25a en 36a Lukas twee spreekt van sommige mensen die het geboren Kindeke kort na Zijn geboorte mochten aanschouwen. Enkele namen staan weergegeven in de zojuist genoemde teksten. Aangrijpend is het dat de grote keizer Augustus er niet bij staat. Dat de godsdienstige farizeeën gemist worden. En dat de verwonderde mensen uit Bethlehem ook niet naar de kribbe zijn gegaan. Hoe blijkt het ernstige woord uit Maria´s lofzang: “Rijken heeft Hij ledig weggezonden.” Hoort u ook nog bij die rijken, lezer? Wie er wel rondom de kribbe kwamen? Het mag ons wel opvallen dat we er vinden van allerlei leeftijden, rangen en standen. Een jonge Jozef en Maria, een oude Anna, een uitziende Simeon. Arme herders en straks zeer rijke wijzen uit het Oosten. Van allerlei leeftijden, onderscheiden rangen en diverse plaatsen vergadert de Heere Zijn Kerk en brengt Hij hen aan Zijn gezegende voeten. De boodschap die uitgaat van de mensen rondom de kribbe is dat ook heden voor de Heere niemand te jong, te oud, te rijk, te arm, te goddeloos of te eigengerechtigd is. Hij maakt nog waar: “Ik wil en zij zullen.” Voor de Heere bestaat er geen hopeloos geval. De mensen rondom de kribbe. Het zijn allemaal mensen die door de Heilige Geest iets geleerd hebben van de beestenstal van hun hart. Dat heeft hen onwaardige en rechteloze zondaren gemaakt. En die worden op Gods tijd in de weg van het wonder gebracht tot de kribbe, om daar met ogen des geloofs het Kind te mogen aanschouwen. Lezer, ontving u reeds een plaatsje onder dat volk dat leerde knielen rondom de kribbe? Oudjaar Laat hem ook nog dit jaar.” Lukas 13:8m De laatste dagen van het jaar bepalen ons erbij dat niets op aarde zijn stand kan behouden. De gelijkenis van de onvruchtbare vijgenboom spreekt daar ook van. Weer was er een jaar ten einde en opnieuw kwam de landman tot degene die voor zijn – door hem geplante – vijgenboom gezorgd had. Hij kwam bezien of deze vrucht gedragen had. Maar helaas: hij vond geen vrucht. Lezer, aan het einde van het jaar, na al de arbeid die aan onze onsterfelijke ziel op reis naar de eeuwigheid besteed is, komt ook de grote Landman, de Heere van hemel en aarde, onze Schepper en Rechter heden door middel van deze gelijkenis ons hart be-zien. Hebben het lezen van Gods Woord, de prediking, Gods roepstemmen, slagen en zegeningen vrucht afgeworpen in het jaar dat achterligt? Of moet de Heere aan het einde van dit jaar over ons klagen: ‘en vindt geen vrucht’? O, hoor wat de landman zegt: ‘Houw dan de boom maar uit.’ Als de Heere dat heden, in de laatste dagen van het jaar, eens sprak: ‘Neem dat leven van die jongen, dat meisje, die man of vrouw maar weg. Het is genoeg geweest. De genadetijd is voorbij!’ Hoe zou u het dan maken? Nu mag aan het einde van dit jaar nog klinken: “Laat hem ook nog dit jaar”, dat wil zeggen: het volgende jaar staan. Opdat er opnieuw, in de genadetijd, arbeid aan zijn ziel mag worden besteed. Laat hem nog staan. Nog één jaar. Hoelang zal uw levensboom nog mogen staan? Tien jaar, vijftig jaar, nog twee jaar of echt nog maar één jaar? En dan? Heden zo gij Zijn stem hoort, verhardt u niet, maar laat u leiden. Zoekt den Heere, terwijl Hij nu nog te vinden is! Nieuwjaar “De HEERE zegene u uit Sion” Psalm 134:3a Vele goede wensen worden weer uitgesproken voor het nieuwe jaar. Mogen wij onze wens aan u allen samenvatten met de woorden van de tekst. “De HEERE zegene u uit Sion.” Het eerste dat opvalt is het kleinste woordje uit de tekst, “u”. De kanttekeningen zegt daarover: “Dat is persoonlijk hoofd voor hoofd.” Zegen van de Heere ontvangen is een persoonlijke zaak. Je kan een moeder of vader hebben die de zegen van een nieuw hart ontving. Maar genade is geen erfgoed. Op reis naar de eeuwigheid kun je het met een broer, zus, vriend of vriendin niet doen. De genadezegen is persoonlijk. Dat moeten we zelf door Woord en Geest uit Gods mond horen in ons hart. Kent u/ken jij net als Samuël dat persoonlijk, inwendig geroepen zijn door de Heere? Bedel daarom in 2021! Wie zal zegenen? De HEERE, zegt de tekst. Dat is de Drieënige Verbondsgod. Zegen is er alleen vanwege Gods verkiezend welbehagen. Zegen is er alleen om Christus Die een vloek geworden is, om zo zegeningen te verdienen. Zegen kan alleen ontvangen worden door het werk van de Heilige Geest. De zegen van de HEERE, dat is de Verbondsgod Die nog steeds voortgaat, ook in 2021 D.V. om vloekwaardige Adamskinderen te zegenen. Ook nu mag je weer smeken: ‘Heere, zie op mij in gunst van boven neder.’ Zegen uit Sion. In de tempel die stond op de berg Sion sprak alles van Christus. Hij is Degene Die de zegen verdiende door Zijn dood. Hij heeft de woorden des eeuwige levens. Hij deelt vanuit de hemel nog uit aan vijanden, zodat ze weer bij de Heere mogen wonen tot in eeuwigheid. Uit Sion wil vooral zeggen dat die zegen verkregen wordt in een eerlijke en rechte weg. Juist in de tempel bij het brandofferaltaar wees alles erop dat er eerst een dier moest sterven. Dat wees erop dat Christus eerst de straf op de zonde door Zijn dood heeft betaald. Zo is aan Gods recht voldaan en mag een buigende, rechteloze zondaar, zegen ontvangen uit genade door recht, om Jezus wil. Die zegen in rijke mate een ieder van harte toegewenst! Of mag u/jij in een rechte weg reeds in die zegen delen? Dan kan men de onbekende toekomst gerust in gaan. Want de zegen uit Sion zal de eeuwigheid verduren. ds. A. Verschuure... Advent10 december 2020MeditatiesOm te verschijnen dengenen die gezeten zijn in duisternis en schaduw des doods. Lukas 1 vers 79a Zacharias wist uit ondervinding wat het betekent te zitten in duisternis en schaduw des doods. Weten wij het ook? Van nature zitten we er allemaal in, maar beleven het niet. Dan zijn we net als de mijnwerkers in Hongarije, waar Philpot over schrijft in één van zijn preken. Deze mensen zaten jaren achter elkaar in de mijnen met hun gezinnen. Daar werden zelfs kinderen geboren. Zij hadden het daglicht nooit aanschouwd, ja zij wisten niet eens dat er daglicht bestond. U begrijpt dat het dan heel wat is als zulke kinderen van een jaar of zeven voor het eerst de zon krijgen te zien. Dodelijke gerustheid. Maar van nature leven we allen zo. In duisternis en schaduw des doods. Duisternis van ongeloof, zonde, ongerechtigheid en schuld. En dan dood in de zonden en de misdaden. Ja, gezeten! Dat ziet op de dodelijke gerustheid, waarmee mensen in die duisternis verkeren. Is dat bij ons al anders geworden? De Heere maakt doden levend. Zij beleven wat de tekst zegt. Ze leren de duisternis van hun boze hart kennen. Daar wordt hen wijsheid bekend gemaakt. De duisternis van een leven zonder God en zonder hoop. Wat wordt dat smartelijk beleefd. De duisternis van mijn gruwelijke zonden, die ik tegen God bedreven heb. De schaduwen des doods, die zich neigen over mijn leven. Dan komt de eeuwigheid zo nabij. En dat betekent dat ik God moet ontmoeten en niet kan ontmoeten. Ach, als we daar iets van gaan beleven, dan proberen we toch alles te doen om uit die duisternis te komen? Velen steken daar zelf het kunstlicht aan van eigenwillige godsdienst. Maar zie, dat kan een oprecht gemaakte ziel niet! Er komt een ogenblik dat hij ‘gezeten’ is in die duisternis. Dat betekent: hij kan er zichzelf niet meer uithelpen. Dan wordt het zo bang en benauwd. Dan wordt er iets van geleerd, dat God geen onrecht doet als Hij mij in die duisternis laat zitten, want ik heb mezelf erin gebracht. Dan krijgt Adam de schuld niet, maar word ik schuldenaar voor en onder God. Opgang uit de hoogte. O, wat krijgt voor zulke mensen de tekst ter overdenking waarde. Deze spreekt van de Opgang uit de hoogte! Daarmee wordt de Messias bedoeld. Hij komt als de Opgang uit de hoogte. Als in de vroege morgen, na het duister van de nacht, de eerste stralen van het licht doorbreken, dan is dat een prediking van de komst van de zon. Zo wil nu de Heere de eerste stralen van Zijn Evangelie doen doorbreken in het hart van één die in duisternis is gezeten. ‘Doch Hij zal verschijnen tot ulieder vreugde’ (Jes. 66:5m). O, wat een wonder als de Heere spreekt. Zeker, zo’n ziel wordt bestreden of het wel werkelijk van de Heere was. Maar geliefde lezer(es), dat mag dan tot onderzoek zijn! Als de Heere spreekt, werkt dat altijd vernedering. Dan word ik zo klein voor Gods aangezicht. Maar het werkt ook verwachting. Het geeft een uitziend leven naar de vervulling van Zijn Woord. Immers, alleen de Heere kan Zijn woord vervullen. Bezoeken en verschijnen. ‘Om te verschijnen!’ Zie, Zacharias spreekt van het wonder van de openbaring van die Opgang. Hij gebruikt daarvoor twee woorden: bezoeken en verschijnen. Bezoeken ziet op Zijn gunst, verschijnen op Zijn heerlijkheid. Van beide leren de ‘zittenden in duisternis’ iets kennen, als het Kindeke geopenbaard wordt aan hun ziel. Vraagt u hoe dat gaat? Welnu, lezer, dat gaat in een weg van recht. Daar leer ik al mijn rechten verliezen en Gods recht lief krijgen. Dat zoete bukken en zalige buigen leidt tot de kribbe. Daar leren de armen van geest knielend aanschouwen. Daar verschijnt voor hun geloofsoog de Opgang uit de hoogte. Daar wordt hun verlangen bij aanvang vervuld. Daar stamelen ze de bruid na: ‘Alles wat aan Hem is, is gans begeerlijk’. Daar zien ze ook waar die Opgang vandaan komt: uit de innerlijke bewegingen der barmhartigheid onzes Gods. Uit het eeuwig welbehagen van de Vader. Uit de Vrederaad Gods. Uit het verbond der genade. Kennen wij iets van dit adventsleven? Mogen er onder de lezers zijn, die in het uitzien naar de komende Kerstdagen niet verder komen dan een eerbiedig bedelen: Hij maakt, op hun gebeden, Gans Israël eens vrij Van ongerechtigheden; Zo doe Hij ook aan mij! ds. B.J. van Boven (De Valk-Wekerom)...